20 czerwca przypada 230. rocznica urodzin jednego z najwybitniejszych komediopisarzy w historii literatury polskiej, a także bajkopisarza, pamiętnikarza, poety oraz żołnierza kampanii napoleońskich – Aleksandra Fredry.

Rok Fredry

ALEKSANDER FREDRO - to hrabia herbu Bończa, polski pisarz i poeta. Honorowy mieszkaniec Lwowa. Był członkiem lubelskiej loży wolnomularskiej, Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz Akademii Umiejętności, Jeden z najlepszych, a być może najlepszy, polski komediopisarz, a także pamiętnikarz i poeta, przyszedł na świat w 1793 w Surochowie niedaleko Przemyśla. Na galicyjskiej prowincji spędził całe dzieciństwo i część młodości. Jego edukacja była prowadzona domowym sposobem.  Już jako szesnastolatek wstąpił do Armii Księstwa Warszawskiego i aż do 1814 roku był oficerem wojsk napoleońskich dosługując się rangi kapitana. Walczył pod Dreznem i Lipskiem, uczestniczył w tragicznej wyprawie pod Moskwę, z rosyjskiej niewoli zbiegł w przebraniu wieśniaka. W kampanii napoleońskiej Fredro został odznaczony Virtuti Militari i Legią Honorową.

Po powrocie do ojczyzny zamieszkał w rodzinnym gnieździe - Beńkowej Wiszni, gdzie wraz z bratem Maksymilianem przez dobrych 10 lat gorliwie pracował na miano miejscowego awanturnika.

Twórczość Fredry

Aleksander Fredro to pisarz szczególnie znany. Wystawiane do dziś są na scenach i czytane "Zemsta", "Śluby panieńskie", "Pan Jowialski". Mniej znane są pamiętniki "Trzy po trzy", które często niesłusznie określa się, jako świadectwo wojen napoleońskich, a nie dzieło literackie. Pisarz debiut komediowy miał niezbyt udanym utworem Intryga na prędce. Kolejne komedie, które wyszły spod jego pióra to m.in.: Pan Geldhab, Mąż i żona, Cudzoziemszczyzna, Zemsta, a także Śluby panieńskie czyli magnetyzm serca. Wszystkie te utwory trafiły na deski teatrów. W komediach Fredry intrygi osnute są przeważnie wokół małżeństwa, miłości i pieniędzy. Jego bohaterowie są barwni, mający charakterystyczne cechy – często nazwiska przedstawiają ich charakter. W komediach pojawiają się przedstawiciele różnych sfer – wojskowi, sarmaci, lichwiarze, awanturniczy młodzieńcy, panienki, interesowne damy oraz służba. Specjalną sławą cieszą się "obsceniczne" żarty literackie, których Fredro napisał kilkadziesiąt. Krążą one w "drugim obiegu" literackim, wiele z nich można znaleźć na stronach internetowych. Z romantycznych pisarzy to właśnie Fredro najsilniej zaistniał w języku potocznym, a jego wpływ jest aktualny po dziś, choć nie każdy zdaje sobie z tego sprawę. "Gwałtu, co się dzieje", "wielki człowiek do małych interesów", "wolnoć Tomku w swoim domku", "idź serdeńko bo cię trzepnę" czy też "nich się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba" - to cytaty z jego utworów.

Umierając 15 lipca 1876 roku we Lwowie zostawił swojemu synowi dokładne instrukcje, w jakim porządku mają być wydawane jego dzieła i wedle jakich zasad wystawiane. Był świadomy, że zainteresowanie jego twórczością z upływem lat będzie rosnąć, a nie maleć.

WYBRANE UTWORY

  • Cudzoziemszczyzna,
  • Damy i huzary,
  • Dożywocie,
  • Dziennik wygnańca,
  • Godzien litości
  • Gwałtu, co się dzieje!,
  • Intryga naprędce,
  • Mąż i żona,
  • Ożenić się nie mogę,
  • Pan Jowialski,
  • Paweł i Gaweł,
  • Przyjaciele,
  • Śluby panieńskie, czyli Magnetyzm serca
  • Wielki człowiek do małych interesów
  • Zemsta

CIEKAWOSTKI

  • Otrzymał Złoty Krzyż Virtuti Militari za walki napoleońskie, a w 1814 roku został odznaczony Krzyżem Legii Honorowej.
  • Był działaczem lubelskiej loży wolnomularskiej.
  • W 1832 roku przechowywał w swoim majątku dwóch powstańców z Wielkopolski, którzy w obawie przed represjami ze strony władz pruskich schronili się w Galicji.
  • 17 kwietnia 1873 roku został mianowany kawalerem Wielkiego Krzyża Orderu Franciszka Józefa.
  • O rękę swej przyszłej małżonki starał się jedenaście lat.
  • syn, Jan Aleksander Fredro, był również pisarzem.

POPULARNE CYTATY

„Wolnoć, Tomku, w swoim domku.”

„Rybie nigdy dosyć wody,
zawistnemu cudzej szkody.”

„Nie ludzie nami rządzą, lecz własne słabości.”

„Jak kark skręcisz, dam gromnicę…
Lub gromnicy obietnicę.”

„Szanuj zdrowie należycie,
Bo jak umrzesz, stracisz życie.”